Sol, auguiña... e un libro!

Marchamos de vacacións!!
Na miña maleta levo, ademais do traxe de baño, algún destes libros que aquí vedes.

Todos eles e outros moitos entraron na nosa Biblio durante o curso que hoxe remata. A maioría chegaron aos nosos andeis desde os da libraría Quimbamba, escollidos polas mans sabedoras e exquisitas de María e Marta (ás dúas, moitas grazas).

Son algúns dos que máis nos gustaron aos nenos, ás nenas e a min. Por iso volos recomendo. Aínda que xa se sabe que valen tanto para persoas de tres anos como de cen, están ordenados de esquerda a dereita, de pequenos a maiores.

A todos... sol, auguiña e boas lecturas!!

Mateus vai de vacacións.

Amigas e amigos:
Pasámolo moi ben este curso, aprendendo de todos os nenos que saben levar sempre a ledicia ás súas vidas, apesar de todo, e curioseando no corpo, desde o que sentimos o mundo. Para isto axudáronnos uns cantos pais, a quen lles agradecemos, outra vez, que compartan con nós o seu saber.

Despois veu a historia das casas, que é como dicir a historia dos nosos devanceiros e de nós mesmos: as máis antigas, os tipis, os iglus, os janokos e palafitos e, por suposto, as vivendas tradicionais xaponesas, sen esquecer os castelos.

Como ben sabedes, é moi importante seguir mantendo as gañas de aprender máis e mais, para o que vos recomendo que sigades lendo e lendo vós mesmos e cos vosos pais.Desde logo, podedes estar ben orgullosos do que aprendedes e do que transmitides aos vosos pais, pois (e este é un segredo que vos pido non divulguedes demasiado) todos, pequenos, maiores e criaturas do bosque, aprendemos de todos, e todos os días.
E lembrade tamén que ninguén vos poderá quitar nada do bailado.
Boas vacacións e a seguir descubrindo os pequenos misterios do mundo.

Saúdos desde o, tamén voso, bosque.

E ainda diu para máis!

E ainda diu para máis!!!

Porque despois de botar semanas traballando sobre casas e fogares, cando chegou ao colexio unha caixa de tal tamaño... que habiamos facer con ela??

Pois... unha casiña, por suposto.

Amigas e amigos:
Que linda a festa do outro día. O Rato contoume que se emocionou véndovos cantar e contar, recitar e saborear, e envioume fotos por internet (xa sabedes que no bosque dos trasnos andamos bastante adiantados nestas cousas, e nos comunicamos entre nós e cos amigos de maneiras ben contemporáneas...).
Pois aproveito para deixarvos aquí unha nova adiviña, a ver que tal vos vai con ela:

“Pequena como unha abella
e enche a casa ate a tella”.

Por se vos é de axuda, aquí quedan as versións noutras línguas (tamén sabedes que os habitantes dos bosques valoramos a diversidade como fonte de toda vida):

No sul do río Miño:

“Qual é a cousa, qual é ela
do tamanho de uma abelha
e enche a casa até à telha?”.

En castelán:

“Tamaño como una almendra
y toda la casa llena”.

En catalán:

“Una cosa com un gla
que per tota la casa va”.

En italiano:

“Io ci ho ‘na cosa
larga come um’amandola
che risciaro tutta la cámbora”.

E en francés:

“Qu’est-ce que n’est pás plus Gros qu’un oeuf
et qui tient toute la chambre?”.

QUE SERÁ, SERÁ?

Festa Miña casiña, meu lar.

Abaixo quedan unhas imaxes que recollen diferentes momentos da Festa das familias que vivimos o pasado venres.

Se queredes velas mellor, ide picando sobre cada unha delas e volvendo atrás para pasar á seguinte.